بررسی علل زمین خوردگی در افراد سالمند

چکیده: 

با بالا رفتن سن، زمین خوردگی در افراد سالمند افزایش می یابد. وجود مشکلات تعادلی و شرایط نامساعد محیط اطراف مانند نور ناکافی و ناهمواری زمین، احتمال زمین خوردگی را در این افراد بیشتر می کند. هدف از این پژوهش بررسی علل زمین خوردگی در افراد سالمند و ارزیابی نقش سیستمهای حسی بینایی، وستیبولار و حس عمقی در حفظ تعادل و کنترل قامتی (Posture) می باشد. ۶۲ زن سالمند بین سنین ۹۲-۶۵ سال و ۳۰ نفر زن جوان بین سنین ۳۰-۱۸ سال در این بررسی شرکت کردند. افراد سالمند به دو گروه سالمندان با سابقه زمین خوردگی (۲۹ نفر) و سالمندان بدون سابقه زمین خوردگی (۳۳ نفر) تقسیم شدند. میزان نوسان بدن این افراد در ۶ وضعیت: ۱) ایستاده بر روی زمین با چشم باز، ۲) ایستاده بر روی زمین با چشم بسته، ۳) ایستاده بر روی زمین با کلاهک بینایی، ۴) ایستاده بر روی اسفنج ابری با چشم باز، ۵) ایستاده بر روی اسفنج ابری با چشم بسته و ۶) ایستاده بر روی اسفنج ابری با کلاهک بینایی با استفاده از یک صفحه نایلونی مدرج شده و یک دوربین فیلمبرداری مورد ارزیابی قرار گرفت. مدت آزمون در هر وضعیت ۱۰ ثانیه بوده است. نتایج حاصل از آزمون آنالیز واریانس چند متغیره، اختلاف معنی داری در سه گروه مورد مطالعهP<0/0001)) و در ۶ وضعیت آزمون (P<0/0001) نشان می دهد. با توجه به نتایج این بررسی میزان نوسان بدن با سن افزایش پیدا می کند. همچنین در گروه سالمندان با سابقه زمین خوردگی میزان نوسان بدن بیشتر از گروه سالمندان بدون سابقه زمین خوردگی بوده است. نقش سیستمهای حسی در کنترل نوسان بدن بررسی شد و نشان داد که افراد سالمند با سابقه زمین خوردگی بیشتر متکی به سیستم حس عمقی مچ پا می باشند و کمتر از حس بینایی جهت حفظ تعادل استفاده می کنند.

نویسندگان:   نوربخش محمدرضا, ابراهیمی اسماعیل, مژده موسوی حجازی صدیقه