انتقال ایمن ازتخت به ویلچر

انتقال ایمن ازتخت به ویلچر

انتقال ایمن ازتخت به ویلچریا یک برانکار می تواند یک چالش بزرگ باشد . بیمارانی مثل افراد دچار آسیب نخاعی که نمی توانند روی پاهای خود راه بروند یا وزن خود را روی پاها بگذارند ، نیاز به این دارند که به طور منظم در خانه یا بیمارستان جابجا شوند.

شما به عنوان یک مراقب لازمست که کار انتقال ایمن ازتخت به ویلچر را به طور صحیح انجام دهید ، به طوری که هم بیمار و هم خود شما در معرض خطر سقوط یا آسیب قرار نگیرید . یادگیری تکنیک های صحیح جابجا کردن بیمار ، باعث می شود که این کار برای شما و شخصی که می خواهد جابجا شود  ، طی یک فرایندی ایمن و مناسب اجرا گردد .

مرحله اول : آماده شدن برای انتقال

۱- دست های خود را با آب و صابون ضد باکتری بشویید.

دست های خود را خوب با کف صابون آغشته کرده و آنها را برای مدت ۴۰ تا ۶۰ ثانیه شستشو دهید تا تمیز شوند . با این کار مطمئن خواهید شد که با دست های تمیز با بیمار تماس پیدا خواهید کرد و آنها در معرض تماس با هیچ گونه میکروبی قرار نمی گیرند .

۲ – بیمار را با آگاهی او انتقال دهید .

به بیمار توضیح دهید که برای انتقال او به روی ویلچر یا برانکار ، چه مراحلی را می خواهید انجام دهید . هر مرحله و چگونگی حرکت دادن یا حمایت از او را مشخص کنید . با این کار ، بیمار برای جابجایی آماده خواهد شد .

به عنوان مثال ، می توانید به اوبگویید که :

  • « من قصد دارم شما را به روی ویلچر منتقل کنم ، و در طول جابجایی ، شما را با دستهایم نگه خواهم داشت » یا اینکه « من و دستیارم قصد داریم شما را به این ناحیه منتقل کنیم ، ما با یک حرکت به شما کمک می کنیم».

با این کار انتقال بیمارخیلی راحت تر و روان انجام خواهد شد . 

۳- سمت قوی بیمار را شناسایی کنید .

برای اینکار دست های بیمار را نگه دارید ، بطوری که هر کدام از دستهای او در یکی از دستهای شما قرار گیرد . از او بخواهید که تا آنجا که می تواند دستهای شما را محکم فشار دهد.  دقت کنید که در کدام  دست او، فشار قوی تری را احساس می کنید .

همچنین می توانید با در دست گرفتن پاهای بیمار ، هر کدام از آنها را آزمایش کنید . از بیمار بخواهید که دستهای شما مثل پدال گاز ماشین به سمت پائین فشار دهد . با کمی دقت متوجه خواهید شد که کدام پای او نیروی قویتری را در دست های شما ایجاد می کند .

۴- دقت کنید که در مسیر منطقه انتقال ، هیچ گونه مانع یا خطر لیز خوردن وجود نداشته باشد .

اطراف منطقه انتقال را از نظر وجودهر گونه طناب یا لوله شل یا هر چیز آویزان بررسی نموده و این موارد را طوری ساماندهی کنید که در مسیر شما قرار نگرفته باشند . همچنین در مسیر و محدوده انتقال بایستی پاهای شما  محکم روی زمین قرار گیرند  بطوری که خطر لیز خوردن و افتادن وجود نداشته باشد . لذا نکات زیر را مد نظر قرار دهید :

  • شما باید از کفش های آجدار استفاده کنید تا مطمئن شوید که پاهای تان محکم روی کف زمین قرار گرفته باشند .

  • اگر می خواهید بیمار را از روی تخت انتقال دهید ، بررسی کنید که چرخ های تخت در وضعیت قفل شده قرار داشته باشند ، با اینکار هنگام انتقال بیمار ، تخت حرکت نکرده و جابجا نخواهد شد .

  • اگرانتقال بیمار را در خانه انجام می دهید ، چیزهایی مثل زیرانداز یا فرش یا کف پوش که احتمال سر خوردن آنها وجود دارد ، را بردارید .

مرحله دوم : انتقال ایمن از تخت به ویلچر

۱ – ویلچر را در کنار تخت‌ بیمار و در سمت قوی او  قرار دهید. 

دقت کنید که ویلچر در دسترس شما باشد ، بطوری که بتوانید به راحتی آن را بگیرید . از قفل بودن چرخ‌های ویلچر مطمئن شوید . جاپائی ها را کنار زده شوند تا بیمار بتواند به راحتی روی ویلچر بنشیند .

  • ویلچر را در سمت قوی تر بیمار قرار دهید . این کار به شما کمک می کند انتقال را راحت تر انجام دهید و در واقع با این کار می توانیداز قدرت بیمار هم برای انتقال او استفاده کنید .

  • اگرتخت دارای حفاظ است ، آن را پائین آورده یا بردارید تا در مسیر انتقال قرار نگیرد .

۲ – با دستهای خودتان بیمار را به سمت ویلچر بچرخانید .

بیمار را به آرامی بچرخانید ، بطوری که روبروی ویلچر و در نزدیکی آن قرار گیرد . از بیمار بخواهید که دستهای خود را روی قفسه سینه یا زیر سر خود نگه دارد ، بطوری که احساس کنن به خوبی حمایت می شود .

  • هنگام جابجایی بیمار به کنارتخت ، سعی کنید بیمار را تا حد امکان نزدیک به لبه تخت قرار دهید .

۳ – پاهای بیمار را از لبه تخت پائین بیاورید و او را در وضعیت نشسته قراردهید .

یک دست را زیر شانه های بیمار و دست دیگر را در پشت زانوی او قرار دهید . هنگام پایین آوردن بیمار از لبه تخت ، زانوهای خود را خم کنید . وزن خود روی پای عقب خود بیاندازید و به آرامی او را در حالت نشسته ، رو به خودتان قرار دهید .

۴ – تخت را با استفاده از کنترل‌های آن درسطح پایین تری قرار دهید . 

برای انتقال ایمن ازتخت به ویلچر، بیمار را به لبه تخت‌ انتقال داده و تخت را پایین بیاورید تا جائی که پاهای او به زمین برسند.  دقت کنید که همزمان با پائین آوردن تخت ، بالاتنه بیمار را  با دستهای خود نگه دارید تا به جلو سقوط نکند .

۵ – اگر بیمار نمی تواند به تنهایی خودش را نگه دارد ،  یک کمربند مخصوص گام برداری به او ببندید .

برای کسانی که دچار سکته مغزی یا مشکلات دیگری شده اند  و عملکرد حرکتی آنها تحت تأثیر قرار گرفته ، می توانید برای کمک به جابجایی او از یک کمربند مخصوص استفاده کنید . این نوع کمربندها به شما کمک می کنند تا در طول مرحله انتقال ایمن ازتخت به ویلچر، بیمار از دست شما خارج نشده و از سقوط او جلگوگیری گردد . دقت کنید کمربند را طوری دور کمر بیمار ببندید که احساس ناراحتی نکند و خیلی تنگ نباشد . هیچ نوع پارچه اضافی به دور کمربند اضافه نکنید ، چرا که ممکن است خطر افتادن را زیاد کند .

به هیچ وجه از کمربند به عنوان دستگیره یا وسیله ای برای بلند کردن بیمار استفاده نکنید . هدف از بکارگیری کمربند این است که زمانی که شما بیمار را بالا می آورید ، یک گیرایی خوب ایجاد شود ، به طوری که امکان افتادن او حذف شود .

۶ – دست های خود را در پشت بیمار یا به کمربند قلاب کنید.

تا حد ممکن نزدیک بیمار بایستید و و دستهای خود را دور قفسه سینه او انداخته و آنها را در پشت بیمار قفل کنید . اگر از کمربند استفاده می کنید ، می توانید کمربند را گرفته و دستهای خود را به  قلاب کنید تا گیرایی لازم ایجاد شود .

۷ – پاهای بیمار را بین زانوهای خود قرار دهید.

پاهای بیمار را بین زانوهای خود نگه داشته و زانوها ی خود را خم کنید ، پشت خود را صاف نگه دارید . به بیمار بگویید که می خواهید تا ۳ بشمارید  و از او بخواهید که با “شماره سه ” در حالت ایستاده قرار گیرد .

  • دقت کنید که بیمار دست های خود را دور بدن شما نگه دارد تا هنگام بلند شدن بتواند خودش را نگه دارد . اگر بیمار این قدرت داشته باشد که لحظه ای روی پاهای خود بایستد ، از او بخواهید که هنگام انتقال ، وزن خود را روی پاهایش بیاندازد. 

۸ – بیمار را بلند کرده و به سمت صندلی ویلچر چرخش دهید .

با صدای بلند ، “۱-۲- ۳” را بشمارید . با شماره “۳” ، به آرامی ایستاده و با استفاده از پاهای خود بیمار را بلند کنید  . هنگامی که می خواهید بیمار را بلند کنید ، از او بخواهید که با کمک دستهای خود و فشار به روی تخت ، خودشان را بالا بکشند . بیمار را به سمت صندلی جابجا کنید . دقت کنید که کمرتان  با باسن تان در یک سطح قرار گرفته باشند تا روی کمرتان فشار وارد نشود .

۹ – بیمار را روی صندلی پائین بیاورید.

بیمار را روی صندلی پائین بیاورید. هنگامی که پاهای بیمار با نشیمن صندلی تماس پیدا کرد ، زانوهای خود را خم کرده و او به آرامی روی صندلی پایین بیاورید . از بیمار بخواهید که همزمان با پائین آوردن خود ، برای حمایت خود دستهایش را روی دسته صندلی بگذارد .

  • هنگام پائین آوردن بیمار روی ویلچر ، می توانید دوباره حفاظهای پا را جای خود قرار داده و از او بخواهید که پاهایش را روی آنها بگذارد تا روی ویلچر به خوبی قرار گیرند .

  • با پرسش از بیمار، وضعیت او را جویا شوید . از او بپرسید “چه احساسی دارد ؟ ” یا ” روی ویلچر خوبید ؟” اگر پاسخ آنها ” مثبت ” است ، می توانید اجازه دهید به همان صورت روی ویلچر نشسته و ویلچر را حرکت دهید .

منبع: ترجمه و تنظیم از : مهندس عباس کاشی ( e mail : ohealth2007@yahoo.com ) ؛ منبع مورد استفاده سایت : https://www.wikihow.com – مقاله : How to Safely Transfer a Patient – انتشار : انجمن معلولین ضایعات نخاعی استان تهران