سالمندی و مراقبت آلزایمر و دمانس

در برنامه عملیاتی ملی دمانس، کیفیت زندگی افراد مبتلا و مراقبان یکی از ارکان اصلی دیده شده است و به سالمندی و مراقبت آلزایمر و دمانس باید توجه داشت. در حال حاضر بیش از ۷۰۰،۰۰۰ نفر با بیماری زندگی می کنند و این افراد همان تعداد مراقب دارند و خانواده های آنان نیز درگیر هستند و به جرات می توان گفت کیفیت سلامت بیش از ۲ میلیون نفر در کشور در معرض تهدید دمانس قرار دارد و همچنین این رقم رو به افزایش است. بنابراین اختصاص بودجه لازم به خدمات مراقبتی شامل بهداشتی و اجتماعی اهمیت به سزائی دارد و هم زمان جهت ارتقا کیفیت زندگی افراد مبتلا به دمانس و مراقبان تمرکز بر پنج محور زیر می تواند کیفیت زندگی را بهبود بخشد:

1. راهکارهائی برنامه ریزی شود تا شرم از ابراز بیماری در جامعه کم رنگ شود و جامعه ای امن و حمایت گر دمانس ساخته شود.

2. تشخیص زود هنگام می تواند به کیفیت زندگی در طول مسیر کمک نماید و همچنین فرصتی را فراهم آورد که فرد مبتلا تا هنوز وقت باقی است نحوه مراقبت خود را بنا به میل شخصی برای مراقب و پزشکان خود مشخص نماید

3. دسترسی داشتن به مراقبت با کیفیت از گرفتن تشخیص تا پایان زندگی بسیار حائز اهمیت است. خدماتی که افراد مبتلا به آن نیاز دارند مانندتوانبخشی دسترسی به سمعک و عینک، دندانپزشکی، روانشناس، درمانگر، فیزیوتراپ، مددکار، پزشگ، پرستار، داروساز و… همه می توانند کیفیت زندگی را بهبود بخشند.

4. ظرفیت مراقبت کنندگان را باید افزایش داد و با ارائه شواهد بومی دستورالعمل های مراقبتی استاندارد شده در اختیارشان قرار گیرد.

5. خانواده ها را ازطریق دسترسی به مشاوره، منابع مناسب، آموزش گروه های حمایت کننده، اطلاعات حقوقی/مالی، بیمه مراقب و مزایائی برای بیکاری مراقب حمایت نمود زیرا مراقبان خود نیز به مراقبت نیاز دارند.

مراقبت ممکن است در منزل یا مراکز سالمندی انجام گیرد. فن آوری های کمکی مقرون به صرفه می توانند به افراد مبتلا کمک کند تا در منازل خود مستقل، ایمن، کم هزینه تر و طولانی تر زندگی کنند.  ویزیت های بیمارستانی را کاهش دهند و مراقبت های طولانی مدت را به تاخیربیاندازند.

برای بسیاری از افراد، زندگی خوب به معنای زندگی مستقل در خانه خود و شرکت در اجتماع تا زمانی که امکان داشته باشد. تلقی می شود. افراد مبتلا به دمانس در ابتدای تشخیص حق تصمیم گیری در مورد مراقبت از خود را دارند. بسیاری، فرد مورد اعتماد خود را انتخاب و با در نظر گرفتن اعتقادات و ارزش های خود برنامه مراقبتی را تنظیم می کنند تا اطمینان یابند که مراقبت های آینده مطابق با خواسته های آنان پیش خواهد رفت.  با پیشرفت دمانس، افراد مبتلا برای انجام فعالیت های روزمره نیاز به کمک بیشتری خواهند داشت که اغلب توسط یکی از اعضا خانواده ارائه می گردد . به مرورمراقبان برای مراقبت بهتر به منابع و آموزش بیشتری نیاز خواهند داشت. کم کم نیاز های مراقبتی بیشتر و پیچیده تر می شود برای ارائه خدمات مراقبتی ۲۴ ساعته ، ممکن است نیازبه یک مراقب کمکی در منزل داشته باشند. بنابراین آموزش افراد واجد شرایط به عنوان مراقب (سالمندیار) ویژه فرد مبتلا به دمانس یکی از ضروریات است.

زیرا دستیابی به مراقبت هایی جامع، ایمن و از نظر فرهنگی مناسب، محترمانه و با حفظ کرامت ، به بهبود کیفیت زندگی افراد مبتلا و خانواده کمک می کند. مراقبت از فرد مبتلا به دمانس می تواند درمان هایی برای کاهش علائم بوده، یا خدماتی شامل: توانبخشی ، حمایت اجتماعی، رفتاری و روانی را شامل شود و سالمندی و مراقبت آلزایمر و دمانس اهمیت زیادی پیدا می کند.

گاهی شرم و تبعیض در سیستم بهداشت از جمله بیمارستان ها، مراکز مراقبتی کوتاه مدت و طولانی مدت رخ می دهد. اولین افرادی که با فرد مبتلا در ارتباط قرار می گیرند باید تعامل دلسوزانه و محترمانه که مستلزم درک صحیح از چگونگی برقراری ارتباط با افراد مبتلا هست را دارا باشند. مراقبت از افراد مبتلا باید عاری از هر نوع محدودیت فیزیکی انجام شود. با استفاده از مدل های مراقبتی به روز می توان کیفیت زندگی افراد مبتلا را افزایش داد. برقرا ری ارتباط مناسب بین مراقبان بهداشت و جلوگیری از ایجاد شکاف در تداوم مراقبت امری ضروری است تا کیفیت زندگی از دست نرود.

افزایش ظرفیت ارائه دهندگان مراقبت از طریق آموزش مناسب با فرهنگ و معیارهای مراقبتی و ارائه گواهی معتبر مهارتی لازمه خدمات ویژه دمانس در کشور است تا نیاز مراقبت های فرد محور را در  فضا های مرافبتی زیر  برآورده نماید. هر فرد دمانس را خاص خود تجربه می کند و به همین دلیل یک دستورالعمل، جوابگوی مراقبت با کیفیت خوب برای همه افراد مبتلا نخواهد بود.