مراقبت آلزایمر و دمانس در منزل

مراقبت آلزایمر و دمانس در منزل چگونه است ؟

مراقبت در منزل می تواند پرستاری/ توانبخشی باشد ویا توسط فردی که حقوق می گیرد خدمات مراقبتی را ارائه دهد. این نوع مراقبت به مراقبت در بیمارستان یا مراکز مراقبتی ترجیح دارد زیرا فرد مبتلا تا جائی که امکان دارد در محیط خانه خود، مستقل زندگی را ادامه می دهد و در ضمن به مراقب او نیز کمک شایانی می شود.

مراقبت در منزل خدمات زیادی را شامل می شود.

• ممکن است فردی در خدمت گرفته شود و مسولیت او فقط کمک به فرد مبتلا در کارهای روزمره باشد مانند حمام کردن، لباس پوشیدن، اصلاح، غذا خوردن، ورزش و یا بیرون رفتن

• ممکن است خدمات پرستاری در منزل مانند زخم بستریا تزریق انجام شود

• ممکن است فقط یک ملاقات کوتاه باشد

• ممکن است فقط خدمات خانه داری، خرید و یا آشپزی مورد نیاز باشد

• ممکن است کارشناسی باشد که اصول مراقبت را به خانواده / مراقب آموزش می دهد

مانند مراقبت های جسمی مثل نظافت درهرمرحله از بیماری، غذا خوردن، بهداشت دهان و مراقبت ذهنی مانند کار بر روی توانائی های فرد مبتلا با ابزار های مختلف

• ممکن است فیزیوتراپ یا ورزش درمانگر باشد که خدمات مناسب را برای بهبود وضعیت جسمی فرد مبتلا ارائه می دهد

مراقبت در منزل می تواند توسط مراکز شهرداری ها، بهزیستی و یا بخش خصوصی ارائه گردد و شامل تسهیلات بیمه نیز بشود

مراقبت آلزایمر و دمانسدر منزل 

• مراقبت کوتاه مدت فرصت مناسبی برای آرامش روحی وجسمی مراقب فراهم می آورد تا به مسائل شخصی خود بپردازد. این استراحت کوتاه باعث می شود تا او در مراجعت به مراقبت با کیفیت بهتری کار را ادامه دهد.

• مراقبت کوتاه مدت می تواند در منزل ارائه شود. افراد مجرب می توانند به منزل مراجعه کنند و برنامه های روزانه زندگی را برای فرد مبتلا به دمانس انجام دهند و تنها ئی او را پر کنند.

• همچنین، خانه های مراقبتی می توانند مراقبت کوتاه مدت برای افراد مبتلا به دمانس ارائه دهند.

• مراکز روزانه نیز نوعی دیگر از مراقبت کوتاه مدت را برای چند ساعت در روز انجام می دهند

مراقبت آلزایمر و دمانس در منزل معمولا از قبل برنامه ریزی می شود و از مراکز دولتی و خصوصی می توان استفاده نمود.  مهم این است که درهرموقعیت، از افراد مبتلا به دمانس با احترام وکیفیت مراقبت شود و مرتب شرایط روحی و جسمی و دارو های آنان مورد ارزیابی قرار گیرد.

ما براین باوریم چنانچه فرد مبتلا مجبور شود در بیمارستان بستری گردد، وضعیت بسیار دشوار و آسیب پذیری خواهد داشت. توصیه ما این است که گروه های مراقبت های بهداشتی و اجتماعی با تشریک مساعی، هماهنگی های لازم را به سرعت انجام دهند تا در اولین فرصت مناسب فرد را از بیمارستان ترخیص نمایند و خطر ابتلا به بیماری های دیگر را کاهش دهند